Η ανεξαρτησία που δεν έρχεται ποτέ
Οι προτάσεις μου
Με την αξιοποίηση πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αντίστοιχων Ευρωπαϊκών προγραμμάτων, μπορούμε να επιτύχουμε μια σειρά δράσεων.
Προτείνω την περαιτέρω ανάπτυξη Ευρωπαϊκών προγραμμάτων επιδότησης ενοικίου για νέους ανθρώπους και οικογένειες, με πόρους του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου (ΕΚΤ) για την παροχή άμεσης βοήθειας.
Ταυτόχρονα, τη θέσπιση ελέγχου των ενοικίων σε πόλεις με διογκωμένες αγορές ενοικίων για την αποτροπή υπερβολικών αυξήσεων.
Παροχή κινήτρων για την κατασκευή οικονομικά προσιτών ενοικιαζομένων κατοικιών και για την ανακαίνιση και τη μετατροπή κενών και ανεκμετάλλευτων ακινήτων σε οικονομικά προσιτές μονάδες στέγασης, με τη μετατροπή και των αχρησιμοποίητων εμπορικών χώρων σε κατοικίες.
Η στρατηγική αυτή μπορεί να υποστηριχθεί από τα κονδύλια της ΕΕ για την αστική αναζωογόνηση, με έμφαση στη βιώσιμη ανάπτυξη και την ενεργειακή απόδοση. Με τη μετατροπή αυτών των χώρων, όχι μόνο αντιμετωπίζουμε την έλλειψη στέγασης, αλλά συμβάλλουμε και στην αναζωογόνηση των γειτονιών, ενισχύοντας την ελκυστικότητα και τη βιωσιμότητά τους.
Προώθηση εναλλακτικών μοντέλων ιδιοκτησίας, όπως τα CLTs και οι στεγαστικοί συνεταιρισμοί, τα οποία εστιάζουν στην κοινοτική διαχείριση της γης και στην οικονομική προσιτότητα. Τα μοντέλα αυτά μπορούν να υποστηριχθούν από τα κονδύλια της ΕΕ που προορίζονται για την κοινωνική καινοτομία και τα έργα της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Δίνοντας προτεραιότητα στην πρόσβαση έναντι του κέρδους, οι CLTs και οι συνεταιρισμοί προσφέρουν βιώσιμες οδούς προς την ασφάλεια της στέγασης, προωθώντας κοινότητες χωρίς αποκλεισμούς όπου οι νέοι μπορούν να ευημερήσουν.
Θα υποστηρίξω τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού ταμείου που θα είναι αφιερωμένο στην υποστήριξη των κρατών μελών για την επέκταση των προσιτών επιλογών στέγασης για τους νέους ενήλικες. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει κίνητρα για την κατασκευή οικονομικά προσιτών ενοικιαζομένων κατοικιών και τη μετατροπή αχρησιμοποίητων εμπορικών χώρων σε κατοικίες, αντιμετωπίζοντας τόσο την έλλειψη κατοικιών όσο και την ανεπαρκή αξιοποίηση των υφιστάμενων δομών.
Θα υποστηρίξω συνεργασίες μεταξύ του κράτους και του ιδιωτικού τομέα για την ανάπτυξη έργων προσιτής στέγασης. Οι συμπράξεις αυτές μπορούν να επωφεληθούν από τα κονδύλια της ΕΕ που προορίζονται για έργα κοινωνικής στέγασης και αστικής ανανέωσης.
Με την αξιοποίηση των ιδιωτικών επενδύσεων και της τεχνογνωσίας, μπορούμε να αυξήσουμε την προσφορά προσιτών κατοικιών χωρίς να επιβαρύνουμε τον δημόσιο τομέα. Η προσέγγιση αυτή ανοίγει επίσης δρόμους για καινοτόμο σχεδιασμό και βιωσιμότητα στη στέγαση, καθιστώντας τις κοινότητες πιο ανθεκτικές και φιλικές προς το περιβάλλον.
Θα προωθήσω πολιτικές που ευνοούν την ανάπτυξη χρηματοδοτικών μέσων και μηχανισμών στήριξης για τη διευκόλυνση της ιδιοκατοίκησης μεταξύ των νέων. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει επιδοτούμενα επιτόκια ενυπόθηκων δανείων, εγγυήσεις δανείων με Ευρωπαϊκή εγγύηση και προγράμματα αντιστοίχισης αποταμιεύσεων για προκαταβολές, που θα χρηματοδοτούνται εν μέρει μέσω πρωτοβουλιών της ΕΕ με στόχο τις κοινωνικές επενδύσεις και τη συνοχή. Τα εργαλεία αυτά μπορούν να βοηθήσουν τους νέους ενήλικες να ξεπεράσουν τα σημαντικά οικονομικά εμπόδια για την αγορά της πρώτης τους κατοικίας.
Θα ενθαρρύνω την περαιτέρω ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των δημόσιων ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και της αγοράς εργασίας μέσω προγραμμάτων που μπορούν να συγχρηματοδοτούνται από την ΕΕ για την παροχή φορολογικών κινήτρων στους εργοδότες, για εκείνα τα κράτη μέλη που αντιμετωπίζουν ανεργία πάνω από το μέσο όρο της ΕΕ.
Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την πρακτική άσκηση, τη μαθητεία και συνεργασίες με βιομηχανίες για να διασφαλιστεί ότι τα προγράμματα σπουδών παραμένουν συναφή με τις ανάγκες της αγοράς.
Μπορούμε να διεκδικήσουμε ένα υποστηριζόμενο από την ΕΕ αναπροσαρμοσμένο σύστημα επιδότησης μισθών, που θα απευθύνεται σε νέους εργαζόμενους με στόχο την εξασφάλιση ίσως ευκαιριών σε όλο το εύρος της ΕΕ ώστε να αντιμετωπίζονται οι μεγάλες ανισότητες μεταξύ των κρατών μελών.
Η πρωτοβουλία αυτή θα βοηθούσε περαιτέρω τους εργοδότες να προσφέρουν ανταγωνιστικούς μισθούς στους νέους εργαζόμενους, μειώνοντας την οικονομική επιβάρυνση των επιχειρήσεων και διασφαλίζοντας παράλληλα ότι οι νέοι λαμβάνουν δίκαιη αποζημίωση για την εργασία τους.
Το αυξανόμενο κόστος ζωής, ιδίως για τους νέους, είναι αμείλικτη πρόκληση που απειλεί την επιβίωση της χώρας συνολικά. Συνδέεται άμεσα με τη μετανάστευση των νέων έξω από τα σύνορά μας, με την υπογεννητικότητα και βέβαια με την ψυχική υγεία της νέας γενιάς. Η αντιμετώπισή του μέχρι σήμερα κυμαίνεται μεταξύ αδιαφορίας και ανάγλητης πολιτικολογίας. Τίποτα δε βελτιώνεται, γιατί η φιλελεύθερη προσέγγιση της οικονομίας αφήνει κατ’ ουσία την κατάσταση να βρει ισορροπία από μόνης της κάποτε, ίσως ποτέ.
Οι νέοι μας παρά το γεγονός ότι επιτυγχάνουν υψηλότερο επίπεδο παιδείας σε σχέση με τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη – λόγω της εμπιστοσύνης της Ελληνικής οικογένειας στα εφόδια που μπορεί να παρέχει η παιδεία -, αντιμετωπίζουν μια αγορά εργασίας η οποία είναι τόσο αφιλόξενη όσο και μη ανταποδοτική.
Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας που εκτινάχθηκαν στη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης και έχουν υποχωρήσει μόνο μερικώς, αλλά και οι χαμηλοί μισθοί των νέων εργαζόμενων σε όλους τους τομείς της αγοράς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που απαιτούν ανώτερα πτυχία, δημιουργούν ένα αποκαρδιωτικό τοπίο. Ο στατιστικός βραχίονας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Eurostat, υπογραμμίζει αυτή τη δυσχερή κατάσταση καταδεικνύοντας ότι η ανεργία μεταξύ των νέων Ελλήνων ξεπερνά σημαντικά το μέσο όρο της ΕΕ.
Σε αυτή τη δυστοπία έρχεται να προστεθεί η δραματική αύξηση του κόστους στέγασης. Μια χώρα που κάποτε ήταν γνωστή για την προσιτή διαβίωσή της, βλέπει τώρα τη νεολαία της να παλεύει με ενοίκια που απορροφούν το μεγαλύτερο ποσοστό από τα ήδη πενιχρά εισοδήματά τους.
Η εκτίναξη των τιμών των κατοικιών, που οφείλεται στις δυνάμεις της φιλελεύθερης αγοράς, συμπεριλαμβανομένων του αρρύθμιστου τομέα βραχυχρόνιων τουριστικών μισθώσεων και της Golden Visa, καθηλώνει τους νέους σε μία κατάσταση εξάρτησης από τις οικογένειές τους. Το αγαπημένο όνειρο της ανεξαρτησίας παραμένει άπιαστο και οι φιλοδοξίες τους κρέμονται από την οικονομική σταθερότητα των γονέων και δεν μπορούν να βασίζονται στους καρπούς των δικών τους κόπων.